یکی از مهم‌ترین وظایف روحانیت این است که مطالبات مردم را به گوش مسئولان برساند. مهم‌تر از آن، پی‌گیری مطالبات مطرح شده‌است که اگر مسئولی به‌درستی به وظایفش عمل نکرد و یا در رفع مطالبات مشروع سهل‌انگاری کرد، روحانیت با بازگفت نیازها و بازخواست از مسئولان، اجازه طفره‌رفتن‌ها و شانه‌خالی‌کردن‌ها را از آن‌ها سلب‌کند.
سایت زنان بررسی می کند: در این مسیر، سوء استفاده مسئولان از دین و دینداری و پنهان شده پشت اعتقادات مذهبی نیز باید از سوی روحانیت مورد نقد قرار گیرد تا سیاستمداران امکان استفاده ابزاری از دین و فرار از مسئولیت را پیدا نکنند. در سال‌های اخیر اما متاسفانه شاهدیم که دولت‌های مختلف از اعتقادات مذهبی استفاده ابزاری می‌کنند و بدنه اصلی روحانیت هم در اکثر موارد سکوت اختیار می‌کند.
برای ارائه مثال درخصوص استفاده ابزاری از دین، بسیار بجاست که نگاهی به دوران پس از فتنه ۱۳۸۸ و عملکرد دولت وقت بیاندازیم. دولت دهم که در آن دوران کار تبلیغاتش را شدت بخشیده بود، بجای تمرکز بر مشکلات بومی و داخلی، از تغییرات بزرگ و جهانی دم می‌زد و در این مسیر، از موضوع مهدویت استفاده‌ای ابزاری می‌کرد. در این زمینه، چندین مؤسسه و نشریه و دهها سایت و وبلاگ فعالیت خویش را آغاز کردند. یک‌بار هم رئیس جمهور وقت ایران که روی ظهور و شرایط ظهور تکیه خاصی داشت، گفت که حضور غرب در منطقه برای جلوگیری از ظهور است. یکی از مهم‌ترین آثار این تأکید بر مسئله ظهور و بحث از علائم آن، تولید سی‌دی «ظهور نزدیک است» در سال ۱۳۸۹ بود که شرایط جهانی به‌ویژه دنیای اسلام را به گونه‌ای تصویر می‌کرد که ظهور بسیار نزدیک است. در آن زمان، آيت‌الله العظمی مکارم شيرازی، یکی از برجسته‌ترین مراجع تقليد شيعه در قم، صراحتا با بی‌اعتبار خواندن فیلم مستند «ظهور نزديک است» به مومنین واقعی هشدار داد که «برخی حرکات مشکوکی را درباره امام زمان انجام می‌دهند.» ما همگی دوران ریاست جمهوری محمود احمدی‌نژاد را بخوبی به‌خاطر داریم و کاملا متوجه بودیم که او از زمان روی کار آمدن خود به عنوان رئيس جمهور ايران در سال ۱۳۸۴، با سوءاستفاده از مفهوم مقدس مهدویت، دست به فرافکنی می‌زد و از زیر بار مسئولیت فسادها و سوء مدیریت‌ها فرار می‌کرد.
در حال حاضر، دوباره شاهد استفاده ابزاری از آموزه‌هایی همچون ظهور حضرت مهدی (عج) هستیم که قطعا اذهان عمومی را به سمتی سوق می‌دهد که با دغدغه‌های روزمره جامعه و مخصوصا مشکلاتی که زنان هر روز با آن درگیرند سنخیتی ندارد. خانم زاهره سادات میر جعفری، از اساتید حوزه، در یک نشست علمی-پژوهشی با موضوع «تحلیل و بررسی نقش زنان منتظر در جهاد تبیین» به موضوع انتظار فرج پرداخته‌بود که باید در اعمال و رفتار انسان ظهور پیدا کند و با خودسازی و در پی آن جامعه سازی، زمینه ظهور شریف حضرت حجت فراهم شود. به‌قول او، یکی از عرصه‌هایی که فعالیت در آن از وظایف منتظران امام زمان (عج) می‌باشد، همان جهاد تبیین و توجه به حساسیت زمان و مکانی که در آن هستیم است. خانم میرجعفری اما مسئولیت تغییر ساختارهای اجتماعی ایران را به گردن دشمن می‌اندازد و هیچ توجهی به مشکلات عدیده اقتصادی و فرهنگی که بخش عمده آن ناشی از سیاستگذاری‌های اشتباه و کم‌کاری‌های حاکمیت است، نمی‌کند.
در بحث ریشه یابی مشکلات حوزه زنان و خانواده، اصلی‌ترین عامل، مشکلات اقتصادی است که آن هم از یک سو ناشی از تحریم‌ها و انزوای اقتصادی کشور است و از سوی دیگر هم ناشی از سیاست‌های غلط پولی و اقتصادی نظام. مسئولان امور زنان اما در تحلیل مشکلات یا از دشمن سخن می‌گویند و یا مردم عادی را مسئول قلمداد می‌کنند. سال گذشته بود که خانم انسیه خزعلی، معاونت امور زنان و خانواده ریاست جمهوری هم در نشست «بیانیه گام دوم و جهاد تبیین» ضمن اشاره به تاکید مقام معظم رهبری، به شکستن حصر تبلیغاتی دشمن پرداخت و از امید آفرینی و ایجاد نگاه خوش نسبت به آینده سخن‌گفت. وی تاکید کرد که تلاش غرب در ترویج سبک زندگی غربی در کشور ایران زیان‌های اخلاقی، دینی و سیاسی فراوانی در وجوه مختلف بر کشور وارد کرده است و مقابله با آن جهادی همه جانبه می‌طلبد. معاون رئیس جمهور تأکید کرد که لازم است برای تبیین ارزش‌ها و حفظ هویت دینی و اسلامی به زنان و خانواده اهمیت ویژه دهیم. این در حالی‌است که مشکلات بزرگ‌تری که زنان جامعه با آن‌ها درگیر هستند، توجه لازمه را از سوی خانم خزغلی دریافت نمی‌کنند. تبعیض‌های گسترده علیه زنان، مشکلات جاری در نابرابری‌های جنسیتی در سطح جامعه، مسئولیت مضاعف و دوگانه زنانی که پس از کار در خارج از منزل، مسئولیت امور خانه و خانواده را هم به گردن دارند، فقط نمونه‌های کوچکی از معضلات عدیده زنان کشورمان به‌شمار می‌آیند. توقع زنان از مسئولان و مخصوصا زنانی مثل خانم خزعلی و یا خانم میرجعفری که صاحب منسب و تریبون هستند این‌است که دست از فرافکنی بردارند و مشکلات اساسی زنان کشورمان را هم مد نظر داشته‌باشند و در رفع آن مشکلات بکوشند.
پیش‌تر در این مقاله به دوران دولت نهم و دهم اشاره کردیم که شاید از نظر اقتصادی، آغاز سخت‌ترین شرایط کشور بود که تحریم‌ها به‌شدت افزایش یافته‌بودند و اختلاس‌ها و دزدی‌ها نیز به نوعی اقتصاد کشور را به ورشکستگی کشانده بودند. اغلب این مسائل در شرایطی ایجاد شده بود که دولت تمام توجه مردم را به این موضوع معطوف کرده‌بود که «ظهور نزدیک است» و دغدغه‌های معیشتی مردم را کاملا نادیده گرفته‌بود. دولت احمدی نژاد با ایجاد یارانه‌های ماهانه‌ای که شاید مخارج یک روز یک نفر را هم تأمین نمی‌کرد، مردم را به سراشیبی یک فاجعه اقتصادی کشانده بود. امروز هم متاسفانه شاهد آن هستیم که به جای ریشه‌یابی واقع‌گرایانه از مشکلات کشور، اعتقادات مذهبی مردم بازیچه دست مسئولان می‌شود تا مطالبات واقعی و اساسی به حاشیه رانده شود. مسئولان از الگوی «زنان منتظر» سخن می گویند ولی زنان ایرانی که با عشق به ولایت و فرهنگ انتظار، بزرگ شده‌اند، نیازی به الگوسازی حکومتی ندارند و بلکه منتظر تلاش نظام برای حل مشکلات معیشتی و ایجاد فضای مشارکت و نقش‌آفرینی برای زنان و دختران این مرز و بوم هستند.
