خانم انسیه خزعلی، معاون امور زنان و خانواده ریاست جمهوری گفت به دنبال این است که برای حل مشکلات و آسیب‌های اجتماعی حوزه زنان، بانوان را به صورت خاص وارد میدان کند. ایشان همچنین ابراز علاقه کرده که گروه‌هایی تشکیل دهد تا سازکار حمایت از افراد نیازمند، از طریق بانوان صورت گیرد.
سایت زنان بررسی می کند: پس از هیاهویی که چندی پیش، پس از دیدار خانم خزعلی با کودکان نو روزه دختر بوجود آمده بود، این‌بار سخنان وی بر این مضمون که «بانوان وارد میدان شوند و گروه‌هایی تشکیل دهند تا از افرادی مانند فرزندانی که مادرانشان در زندان هستند، معتادان و دختران با شرایط ویژه، حمایت شود و بازپروری این‌گونه افراد صورت گیرد» دگر بار، مواردی را پیش آورده‌است. هرچند توجه به وضعیت ویژه همسران و دختران معتادین و بازپروری زنان آسیب‌دیده از نیازمندی‌های جامعه است اما آیا دولت تا این حد ورشکسته شده که نتواند از پس این‌گونه هزینه‌های خدماتی برآید؟
بیشتر بخوانید:
در ظاهر صحبت‌های خانم خزعلی در جمع خیران قابل ستایش بود چراکه ایشان صریحا اوضاع اسفناک بخش بزرگی از جامعه را به وضوح در مقابل چشمان مسئولان قرار داد. ایشان به‌درستی بیان داشته که تمرکز ما باید روی خانواده‌ها و زنان باشد. او همچنین گفت زنان، محور خانواده‌ها هستند و اگر سلامت جسمی و روحی آنان تأمین شود، سلامت جامعه تضمین می‌شود. خانم خزعلی به‌درستی اذعان کرده که فرزندان بهزیستی، زنان سرپرست خانوار و بدسرپرست، باید حمایت شوند و برای آنها یا فرزندانشان، اشتغال ایجاد کرد. ایشان از خیران درخواست دارد که برای کارآفرینی، سرمایه‌گذاری شود و تا چهار سال، با این‌گونه محتاجان همراهی شود تا بتوانند روی پای خود بایستند. خانم خزعلی به نکته مهم دیگری هم اشاره کرد که در مورد محدود کردن امور خیریه به کمک‌های مالی بود و ایشان منحصر کردن خیریه به کمک مالی را نادرست دانست.
معاون امور زنان و خانواده ریاست جمهوری اذعان کرد که مدت‌هاست که جامعه و بالاخص زنان با بسیاری از آسیب‌ها، کمبودها و نقصان مواجه شده‌اند. وی گفت این معضلات عدیده مطمئنا با کمک مالی به تنهایی جبران نخواهند شد، بلکه نیازهای فرهنگی، تربیتی، اخلاقی حقوقی، اجتماعی و نیازهایی که دلگرمی و پشتوانه داشتن یک زن را به او نشان می‌دهد را باید اجرایی کرد. ولی متأسفانه خانم خزعلی همه این‌ها را از خیران خواست تا به‌قول خودش بتواند «قدمی را در راه رفع بخشی از این کمبودها، نقص‌ها و نداشتن‌ها بردارد تا جامعه بهتر و زیباتری داشته باشیم.» ایشان به عنوان معاون امور زنان و خانواده ریاست جمهوری توضیحی نداد که «دولت مردمی» تابحال چه کرده و چه برنامه‌هایی برای آینده در نظر دارد. آیا امور زنان یک دستگاه‌ها تشریفاتی شده است؟ آیا تشریفاتی شدن امور بانوان با توجه به گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس، به خاطر عدم توانایی دولت در فروش نفت و انتشار بی‌سابقه و بیش از حد اوراق بدهی است؟
در این میان، خانم لیلا سادات زعفرانچی، معاون بررسی‌های راهبردی معاونت امور زنان و خانواده ریاست جمهوری که او هم در این نشست حضور داشت، سعی کرد که اوضاع اسفناک زنان کشورمان را با کمی سرخ‌آب و سفیدآب بزک کند و چهره کریه فقر اقتصادی جامعه را تا حدی بهتر از آن‌چه هست جلوه دهد. ایشان برای تهییج حضار، به آخرین طبقه بندی «شاخص بخشایش» در سال ۲۰۲۱ اشاره کرد و کشور نیجریه را مصداق قرار داد، چراکه رتبه‌بندی آن از برخی از کشورهای اروپایی بالاتر بوده و در ادامه، ایشان مدعی شد که ایران هم در این زمینه رتبه خوبی دارد. ایشان در عین حال گفت دولت با مطالباتی روبرو است که حل آنها از توان دولت خارج است و باید با کمک‌های مردمی و ظرفیت خیران امکان‌پذیر شود. در این مقطع و در این مورد، ایشان برای یک تعامل دوجانبه اظهار امیدواری‌کرد و خیران را به تعامل با دولت دعوت کرد تا از طریق منابع مالی آنها، دولت بتواند زمینه‌چینی و شبکه‌سازی یک فعالیت بلندمدت و راهبردی در این زمینه را ایجاد‌کند.
صحبت از تعامل، هم شایسته‌است و هم الزامی. در شرایط بسیار سخت و طاقت‌فرسایی که هم‌اکنون کشورمان در آن قرار دارد و بدین خاطر که این اوضاع اسفناک، سال‌های سال است که ادامه پیدا کرده و روز بروز هم بدتر و بدتر می‌شود، درخواست تعامل بین مردم و دولت چه معنایی دارد؟ مردم پابه‌پای دولت با نظام همکاری کرده‌اند، کمربندهایشان را سفت‌تر و سفت‌تر بسته‌اند، از گوشت و مرغ به سیب‌زمینی و ماکارونی افتاده‌اند و خلاصه تا جای امکان صبر و تحمل کرده‌اند. از طرفی هم، دردهایشان را به هر زبانی که می‌شود به گوش مسئولان فریاد زده‌اند. دیگر چه انتظاری از مردم وجود دارد که آنها بجا نیاورده‌اند؟ آیا بهتر نیست بحث تعامل را بیشتر در میان مسئولان مطرح کنیم تا در میان مردم، که شاید از تحریم‌ها و فشارها کاسته‌شود؟ اگر دولت و مردم باید تعامل کنند، چرا نظام با جامعه بین المللی تعامل نمی‌کند؟ اگر دولت به مردم نزدیک است و درد جامعه را می‌شنود، پس چرا باید دست‌به‌دامان متمولین و خیران جامعه شود و خودش را عاجز و ناتوان نشان‌دهد؟ این در حالی‌‌است که این وظیفه دولت است که اقتصاد کشور و اوضاع معیشتی مردم را سر و سامان دهد.
نهایتا، شایان ذکر است که خانم فاطمه محمدبیگی، نماینده مردم قزوین، آبیک و البرز در مجلس شورای اسلامی هم در سفرش همراه خانم خزعلی، به ذکر مسائلی پرداخت که ما هم پیش‌تر در این نوشته آوردیم. ایشان به‌درستی اذعان داشت که در حوزه اقتصادی باید برنامه‌ریزی‌های لازم، برای حمایت جدی از زنان سرپرست خانوار و اعطای بودجه ویژه برای حمایت از این قشر انجام‌شود. ایشان هم از دولت خواست که نگاه ویژه‌‌ای به مشکلات مسکن زنان بی‌سرپرست و بدسرپرست داشته‌باشد چراکه برای اسکان و ساماندهی این قشر، به احداث دست‌کم ۱۰۰۰ واحد مسکونی نیازمندیم. خانم محمدبیگی که عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس هم هست، به این مورد بسیار مهم و حیاطی هم اشاره کرد که دولت باید از ظرفیت بانوان در عرصه‌های مدیریتی استفاده بیشتری کند.
