سالها است که مفهوم گزارههایی چون «زن مظهر تحقق آمال بشر است» و «بهشت زیر پای مادران است» در فرهنگ ما گم شده و تنها به قاب سخن محدود گشته و شوربختانه در عمل آن نیمه جمعیت کشور که باید مظهر تحقق آمال بشر باشد از حقوق انسانی اجتماعی و قانونی خود محروم بوده است و همچنان درسایه نگاه مردسالارانه که در تمام عرصههای زندگی بر روی زنان سنگینی می کند امید رسیدن به جایگاهی در بدنه دولت و ایفای نقش در تصمیمات کلان سیاسی اقتصادی و اجتماعی آنان نیز نقش بر آب شده است.
سایت زنان بررسی می کند: درحالی که طی ۶ دهه گذشته در ۶۰ کشور دنیا زنان موفق به رسیدن به بالاترین مقامهای اجرایی و تصمیم گیری در دولتهای خود شدهاند و درجاده موفقیت و پیشرفت به سرعت در حرکت بودهاند، و در حالتی که در ۹۰ درصد از موسسات و سازمانهای موجود در دنیا پستهای مدیریت ارشد از آن زنان است، زنان کشور ما برغم دانش، اندیشمندی و شایستگی همچنان درتنگنای دیدگاههای متعصبانه راهی برای حرکت به پیش ندارند. حقیقتا جای تاسف است که ما در کشورمان حتی یک وزیر زن نداریم در حالی که درکشورهایی مانند پاکستان، بنگلادش، اندونزی، تانزانیا، سنگاپور و بسیاری کشورهای اسلامی دیگر در دهههای متوالی روسای دولت و حکومت از میان زنان برگزیده شدهاند.
از دید بسیاری ار فرهیختگان، کابینه تهی از زن دولت سیزدهم نمودی از عدم توجه به شایسته سالاری و تمرکز برتفکرات مردسالارانه و ایدئولوژیکی در جامعه ما است، که حتی با انتصاب معاون ریاست جمهور در امور زنان و خانواده که جایگاهی برای ایفای نقشی موثر درمطرح نمودن مسائل زنان است نیز بیشتر متبلور شده است. اکنون این وظیفه بسیار با اهمیت در دولت سیزدهم به انسیه خزعلی سپرده شده که به گفته خودش باید همسرش اجازه می داد چند ساعت در بیرون از منزل بماند و برای همین مجبور به محدود کردن ساعات کار خود شد، مدرسهاش را به دلیل آزاد بودن رفت و آمد مردان در مدرسه تغییر داد، همیشه انتظارات همسرش برای پذیرفتن حرف وی را پذیرفته، سیاست کاهش فرزند آوری را نتیجه نفوذ دشمنان به جوامع اسلامی می داند، و طرفدار دانشگاههای تک جنسیتی برای «آرامش فکری برای درس خواندن بیشتر» است.
در حالی که به گفته یک حقوقدان و فعال حقوق زنان عدم همخوانی قوانین با شرایط روز جامعه یکی از علل مشکلات زنان در کشور ما است، این که معاون ریاست جمهوری در امور زنان آیا می تواند با چنین افکاری در حمایت از حقوق زنان و تمایل درتغییر قوانین به نفع آنان نقش سازندهای ایفا کند سوال برانگیز است. متاسفانه در بخش تغییر قوانین به گفته نماینده سابق مجلس طیبه سیاوشی تا به حال غیراز تصویب یک فوریت لایحه تامین امنیت زنان، مجلس هیچگونه اقدام دیگری در حوزه زنان انجام نداده است. به باور سیاوشی، حتی طرح صیانت از فضای مجازی تا حد بسیاری باعث ایجاد مشکل و اختلال بر روند فعالیت و اشتغال زنان نان آور و سرپرست خانوار خواهد شد که متاسفانه مجلس به این امر هم بی توجه است.
انگار که دغدغههای زنان کم بود که مصیبتی دیگر مادران را بار دیگر در صف دادخواهی قرار داده است و حالا پیامکهای مشکوکی ارسال می شود که اولیای مدارس باید کارنامههای دانش آموزان را تنها به پدران آنان تحویل دهند و مادران حق دریافت آن را ندارند. مادران نالان از این بی حرمتی به مقام زن در حیرتند که چطور حق مادری که فرزند خود را به این دنیا آورده، تربیت کرده و به مدرسه فرستاده باید سلب شود. البته اکنون سالهاست که چنین تبعیضهای غیرمنطقی در امور اداری وجود دارد و برای مثال، امضای مادر برای تسهیل امور فرزندان در شرکتهای بیمه و بانکها هیچ اعتباری ندارد، و حتی مادر نمی تواند اجازه عمل جراحی فرزندش را امضا کند. انگار که زن بودن قانونا یک جرم است. از سوی دیگر کاهش سهم دختران از حقوق بازنشستگی پدر تنها می تواند به معنای بی اهمیت بودن زن و حقوق وی در فرهنگ ما باشد فرهنگی که تغییر آن لازمه پیشرفت و توسعه کشور است.
چنین کاستیهایی، اما تنها پیامدهای قانونی ندارد، بلکه به گفته یک وکیل دادگستری عاملی است برای آسیب رساندن به زنان و کودکان، و متاسفانه عزمی هم از سوی مسئولین برای ایجاد تغییر در قوانین دیده نمی شود و بعید است که بتوان چشم اندازی ازتغییر در آینده کوتاه مدت متصور شد. به باور یک فعال حقوق زنان، دولت باید میدان دار شکلگیری یک فرهنگ و گفتمان جدید در جامعه باشد تا بر اساس آن منزلت و هویت واقعی زن ایرانی بیش از آنچه تا کنون احیا شده زنده شود و نیازهای واقعیاش تامین گردد. سخنان رئیس قوه قضائیه درخصوص ضرورت بازنگری در قوانینی که به نفع زنان و خانواده نیست رویکرد مثبتی بود که ما نیز در سایت زنان به آن پرداختیم و امیدواریم این اظهارات، در حد سخن باقی نماند و با اقداماتی عملی همراه شود. در این راستا، فعالان مدنی باید با صدای رسا تر از قوه مجریه هم مطالبه گری کنند و جایگاه از یاد رفته زنان را به رئیس جمهور یادآوری نمایند.